آنتی اکسیدان 1010

اکسیداسیون پلیمر:

وقوع واکنش های زنجیره ای اکسیداسیون در پلیمرها عمدتا بدلیل وجود گرما، نور و یا تنش های مکانیکی و از طریق واکنش های رادیکال آزاد به صورت زنجیره ای اتفاق می افتد. پدیده اکسیداسیون ضمن تخریب ساختار پلیمر، موجب تغییرات ویسکوزیته در طی فرآیند تولید و افت خواص مکانیکی نظیر انعطاف پذیری، استحکام در برابر ضربه، استحکام کششی و… می گردد.

در این زمینه آنتی اکسیدان ها با جلوگیری از وقوع واکنش های اکسیداسیون از تخریب ساختار پلیمر ها جلوگیری می کنند. به طور کلی آنتی اکسیدان های رایج در صنایع پلیمری به دو دسته اصلی تقسیم می شوند:

1)آنتی اکسیدان های اولیه (Primary Antioxidants):

رایج ترین نمونه های این خانواده آنتی اکسیدان 1010 و آنتی اکسیدان 1076 هستند که از طریق تبدیل رادیکال های آزاد به هیدروپراکساید مانع از ادامه واکنش های زنجیره ای اکسیداسیون می شوند. 

2) آنتی اکسیدان های ثانویه (Secondary Antioxidants):

این آنتی اکسیدان ها تکمیل کننده عمکلرد آنتی اکسیدان های اولیه می باشند و از طریق تجزیه هیدروپراکساید تولید شده در مرحله قبل و تدیل آن به یک ماده پایدار، ریسک تشکیل مجدد رادیکال های آزاد (ناشی از تشکیل هیدرواکساید) را کاهش می دهد. رایج ترین آنتی اکسیدان ثانویه، آنتی اکسیدان 168 می باشد.

ساختار شیمیایی و مکانیزم عملکرد آنتی اکسیدان 1010:

آنتی اکسیدان 1010 با فرمول شیمیایی C₇₃H₁₀₈O₁₂ دارای جرم مولکولی 1178 گرم بر مول بوده و شکل ظاهری آن به صورت پودر کریستالی سفید رنگ می باشد.

همانطور که در تصویر قابل مشاهده است این آنتی اکسیدان از یک مرکزی پنتااریتریترول (pentaeritritol) ساخته شده است که به هریک از شاخه های آن یک گروه عاملی حاوی حلقه فنول متصل گردیده است و بعنوان جز فعال این آنتی اکسیدان عمل می کند.

رادیکال آزاد تشکیل شده در ساختار پلیمر با جذب اکسیژن محیط وکنش داده و آماده شروع واکنش های زنجیره ای که منجر به تخریب ساختاری پلیمر می شوند، خواهد شد. در این زمان انتی اکسیدانت 1010 با درگیر نمودن گروه عاملی OH- متصل به حلقه های فنلی خود از این پدیده جلوگیری کرده و در نتیجه ی این واکنش رادیکال آزاد فرم پایدار تر هیدروپراکساید (ROOH) تبدیل میشود.

در ادامه به منظور اطمینان از پایداری کامل هیدروپراکساید تولید شده در این فرآیند می بایست از آنتی اکسیدان های ثانویه استفاده شود که در نتیجه ی آن هیدروپراکساید به الکل تبدیل خواهد شد.

ویژگی های عملکردی آنتی اکسیدان 1010: 

• نرخ فراریت پایین
• مقاوم در برابر هیدرولیز
• جلوگیری از رنگ پریدگی در پلیمر
• دارای تائیدیه صنایع غذایی برای تماس غیر مستقیم

کاربرد های آنتی اکسیدان 1010:

انتی اکسیدانت 1010 بعنوان یکی از پایدار کننده های عمومی صنعت پلیمر محسوب می شود که قابلیت استفاده در طیف گسترده ای از مواد پلیمری را به شرح زیر دارا می باشد:

•  Polyethylene
•  Polypropylene
• Polybutene
•  Olefin co-polymers
• Polyacetals
• Polyamides
• Polyurethanes
• Polyesters
• PVC
• ABS
• Styrene homo- and co-polymers
• elastomers such as butyl rubber (IIR)
• SBS
• SSEBS
• EPM
• EPDM
• Solvent-based coating applications
• Tackifier resins
• Hot-melt adhesives

نرخ تزریق آنتی اکسیدان 1010:

ترکیب نسبی بهینه برای استفاده از آنتی اکسیدان 1010 می بایست با انجام آزمایش های تجربی بر روی پایه پلیمر مورد نظر و بر اساس شرایط فرآیندی، خواص محصول نهایی و میزان پایداری بلند مدت محصول محاسبه گردد. اما بطور کلی بسته به نوع پلیمر می توان مقادیر زیر را عنوان نمود:

• پلی الفین ها (پلی پروپیلن، گریدهای مختلف پلی اتیلن، پلی بوتادین): 0.05 تا 0.4%
• رزین های سنتزی: 0.1 تا 0.5%
• پوشش های بر پایه حلال (غیر آبی): 0.2 تا 1%

مشخصات  فیزیکی و شیمیایی آنتی اکسیدان 1010:

بسته بندی:

• کیسه پلیمری 25 کیلوگرمی روی پالت.
• سایر بسته بندی ها با توجه به درخواست قابل تامین می باشد.

نگهداری و انبارش:

• در محیط خشک و خنک و با تهویه مناسب نگهداری شود.
• از مجاورت با حرارت، شعله و یا مواد جرقه زن دور نگه داشته شود.
• از باز کردن بسته بندی محصول تا پیش از استفاده خودداری گردد.

نکات ایمنی:

• حین استفاده از تجهیزات محافظتی شامل دستکش، ماسک مناسب و عینک استفاده شود.
• از تماس مستقیم ماده با پوست، چشم و یا لباس خود داری شود.
• از تنفس غبار محصول خودداری شود.
• از تشکیل الکتریسته ساکن حین استفاده از محصول جلوگیری شود.
• کلیه تجهیزات مورد استفاده دارای سیم اتصال به زمین باشند.
• از حمل و نقل ماده به روش هایی که تولید غبار می کند خودداری شود.